کنیا کشوری است در شرق آفریقا . پایتخت آن نایروبیاست و مومباسا، کیسوموو ناکوروشهرهای مهم آن محسوب می‌گردند.

کشور کنیا به هشت استان تقسیم گردیده که هر کدام توسط یک استاندار اداره می‌شود. هراستان به هفتاد و یک منطقه، هر منطقه به 262 بخش و هر بخش به 1088ناحیه تقسیم شده‌اند. دولت بر کار استانداری‌ها نظارت می‌کند. جمعیت این کشور بر پایه آخرین سرشماری رسمی که در سال 1997 انجام شده یازده میلیون و پانصد هزار می‌باشد^{[نیازمند منبع]}.

هفتاد و سه درصد مردم کنیا مسیحی، نوزده درصد آنیمیستو شش درصد مسلمانهستند. زبان‌های رسمی آنان سواحلیو انگلیسیاست.

امور سیاسی کنیا در چارچوب نظام سیاسی ریاستی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است. قوه مجریه در اختیار دولت است. قوه قانون‌گذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌است. قوه قضائیه مستقل از مجریه و قانون‌گذاری است. پس از مستقل شدن، کنیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی بحرانهای کشورهای همسایه حفظ کرده‌است. با روی کار آمدن دمکراسی، کنیایی‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شدند